۱۴
اسفند
معماری اصیل ایرانی در خانه های تاریخی یزد
شهر یزد معروف به شهر خشت، گل و بادگیر، سال‌ها پیش آثار و بناهای زیبایی را با استفاده از تلفیق هنر، معماری کویری خلق کرده است که با وجود مصالح محدود و گذشت زمان، این آثار همچنان پابرجا مانده‌اند.
شهر یزد معروف به شهر خشت، گل و بادگیر، سال‌ها پیش آثار و بناهای زیبایی را با استفاده از تلفیق هنر، معماری کویری خلق کرده است که با وجود مصالح محدود و گذشت زمان، این آثار همچنان پابرجا مانده‌اند.
حجره ی در دل بافت قدیمی یزد در همسایگی بازر مسگرهاف حجره های فرش فروشی که پر ار رنگ و زیبای هستند.
Yazd colored cells
Colored cells with the scent that remains from the old to the souvenir
A cellar in the heart of Yazd's old texture in the neighborhood of Bazargar, near the carpets of colorful and beautiful carpets
اوایل سالهای جنگ جهانی دوم سال ۱۳۲۰ می‌باشد. عملیات ساخت آن، ۲ سال طول انجامیده است. تمام هزینه ساخت آن توسط رستم گیو که نماینده وقت زرتشتیان در مجلس شورای ملی بود انجام شد. معمار این بنای تاریخی استاد حاج محمد ابراهیم خرمشاهی است و نظارت بر ساخت آن را ارباب جمشید امانت بر عهده داشته‌است
از دیگر ویژگی‌ها، این است که دارای دو دهانه است که دو محله زرتشتیان و مسلمانان که با فاصله ۲ کیلومتر دور از هم قرار داشتند، می‌توانستند از آن استفاده کنند.
Rostam Giv Yazd Water Storage
Time to build this waterfall
It is early years of World War II. Its construction took about five years. All of the cost was borne by Rostam Gio, who represented Zoroastrianism in the National Assembly. The architect of this monument is Professor Haj Mohammad Ibrahim Khorramshahi and supervised its construction by Lord Jamshid Amanat.
Another feature is that it has two openings that the two Zoroastrian and Muslim neighborhoods, which are 2 kilometers apart, could use.
خانه ی در دل بافت تاریخی و قدیمی یزد که هنوز صدای خنده ها و شادی های اهالی این خانه به گوش می رسد.
A house in the heart of Yazd's historic and old texture that still bears the laughter and joy of its residents.
وقتی از ورودی های بافت تاریخی شهر یزد عبور می کنی و پای در کوچه پس کوچه های باریک و خشتی می گذاری، مانند آن است که سوار بر ماشین زمان در فاصله ای کوتاه، از خیابان های پر از خودرو در مرکز شهر، به دنیایی وارد می شوید که تفاوت زیادی با زندگی ماشینی دارد.
هنوز هم خوش رویی و میهمان نوازی پیرمردان و پیرزنانی که گذر عمر کمر آنان را خم کرده در بافت تاریخی شهر یزد مشهود است؛ پیران اصیلی که همچنان رسم قدیمی نظافت و آب پاشی محوطه مقابل خانه به عنوان برنامه صبحگاهی پابرجا نگه داشته اند.
با گذر از بافت تاریخی، کوچه های تنگ و باریک، نوع معماری خانه ها، ساباط ها، بادگیرها و درهای چوبی با حلقه های متفاوت جلب توجه می کند؛ نفسی عمیق می کشی و از ذوق، هنر و سختکوشی گذشتگان به وجد می آیی و به یزدی بودن خود افتخار می کنی.
کوچه های آشتی کنان، کوچه هایی تنگ و باریک است که 2 نفر به سختی می توانند از آن عبور کنند. دلیل ساخت این کوچه ها این بود که آنقدر آن را تنگ بسازند تا مردمی که رد می شده اند، به هم برخورد کنند و این برخورد باعث نزدیکی و صمیمت بین آنها شود.
در خصوص کوچه های آشتی کنان گفته می شود، 2 نفری که با هم قهر بوده اند، خیلی اتفاقی از این کوچه در جهت مخالف هم رد می شوند و وقتی سعی می کنند تا خودشان را به نحوی از کوچه رد کنند، به هم گیر می کنند و این وضعیت، لبخند 2طرف را به دنبال دارد و بین آنها آشتی بوجود می آید.
خانههاى قدیمى یزد از نظر موقعیت مکانى در جهت قبله قرار دارند. این جهت‌‌گیرى از لحاظ اقلیمى، شرایط را به وجود آورده است تا فضاهاى تابستانى و اتاق‌هاى زمستانى به طرزى مفید پیرامون حیاط مرکزى قرار گیرند.
حیاط مرکزى، اصلى‌ترین فضاى خانههاى یزدى است. حوض آب در وسط حیاط قرار گرفته است و باغچه‌ها و «تریشه‌ها»ى دور تا دور آن، با درختانى که نیاز کمى به آب دارند همچون انار، انگور، انجیر، و پسته علاوه بر ایجاد زیبایى و سرسبزى خانه و تأمین سایه و خنکى هواى آن، خشکى هوا را نیز مى‌کاهند. به عبارتى، همهٔ عناصر متشکلهٔ خانه یزدى دست به دست هم مى‌دهند تا اقلیمى کوچک و قابل زیست براى انسان فراهم سازند. حیاط خانههاى یزدى مکانى براى انواع بازى‌هاى محلى، سرگرمى و تفریح کودکان و نوجوانان است.
در بیشتر خانه‌ها قدمی یزد ، زیرزمین وجود دارد که به عنوان فضاى زندگى تابستانى و محل نگهدارى مواد خوراکى یا انبار از آنها استفاده مى‌شود. طراحى زیرزمین‌ها به گونه‌اى است که از طریق ارتباط با بادگیر، حیاط، جوى آب و باغچه، در تابستان گرم منطقه شرایط مساعد و محیطى آرام و مطبوع را براى استراحت ایجاد مى کند. سر در ورودى خانه‌ها نیز نمایانگر تشخص و منزلت اجتماعى صاحب خانه است. نام و یاد خداوند به صورت‌هاى مختلف بر سر در خانه براى تبرک نقش مى‌بندد. کوبه‌هاى در خانه‌ها (مثل سایر شهرهاى قدیمی) معمولاً به دو صورت متفاوت بر دو لنگه در نصب مى‌شوند که هر یک با توجه به نوع صداى آن به خانم‌ها و آقایان اختصاص دارد. از فضاى پشت بام خانه نیز در شب‌هاى تابستان براى استراحت استفاده مى‌شود.
مانند همه مکان‌های مذهبی ادیان مختلف، برای ورود به این نیایشگاه هم باید آداب مختلفی را رعایت کنید. به‌عنوان مثال مردان باید کلاه سفید به سر کنند. زنان هم باید با روسری سفید، لباس روشن و بدون کفش وارد این آتشکده یزد بشوند. آتش مقدس این آتشکده در یک اتاق
در آن زمان خبری از آب لوله کشی نبود. به همین دلیل به هزینه یک زرتشتی نیکوکار چاه آب “رحیم آباد” برای استفاده ساکنین پرورشگاه حفر شد که حدود ۱۱۰ پله داشت. برداشت مداوم آب از چاه کاری دشوار بود به همین دلیل محوطه گاورو نیز توسط فرد خیرمند دیگری در شرق ساختمان پرورشگاه ساخته شد. به این ترتیب پر کردن مخزن آب انبار راحت تر بود. استفاده از نیروی انسانی برای پر کردن مخزن سخت بود به همین دلیل برای این کار از گاو بهره می بردند. گاو در مسیر شیب دار(شیب ملایم) کنار چاه آب به صورت رفت و برگشت سطل را از آب پر می کرد. به این صورت که وقتی گاو به بالای شیب می رسید، “دَلو” (ظرفی سطل مانند که از آن برای برداشتن آب از چاه استفاده می شد.) داخل چاه می رفت و با پایین آمدن گاو
سبک معماری آتشکده که در وسط حیاط واقع شده از معماری آتشکده‌‌های پارسیان هند تأثیر گرفته است که حدود ۲۱ متر از سطح زمین بلندتر است و برای رسیدن به ورودی آن باید از ۸ پله بالا رفت. نگاره‌ی فَرَوَهَر و
